برای او

هک کردن مغز با پرهیز غذایی جدید 95

کارکنان استارت‌آپ سن‌فرانسیسکویی Nootrobox روزهای سه‌شنبه را به‌طور کامل هیچ غذایی نمی‌خورند اما این غذا نخوردن آن‌ها در یک روز از هفته، راهکاری برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها نیست.

به گزارش وب‌سایت Mercurynews، اعضای تیم استارت‌آپیNootrobox معتقدند غذا نخوردن 36 ساعته آن‌ها (که از شب دوشنبه آغاز می‌شود) تمرکز آن‌ها در محیط کاری را افزایش خواهد داد.

Geoffrey Woo مدیرعامل و موسس این شرکت می‌گوید:

" ما در روزهای سه شنبه بهره‌وری فوق‌العاده‌ای داریم. در ابتدا استفاده از این راهکار سخت بود اما کم‌کم این روش را به قسمتی از فرهنگ شرکت تبدیل کردیم."

این در حالی است که Woo و دیگر کارآفرینان فعال در سطوح حرفه‌ای، از پرهیز غذایی  و یا روش‌های دیگربرای هک کردن مغز، همان‌طور که در خصوص هک‌کردن رایانه شاهد هستیم استفاده می‌کنند تا به عقیده خود بتوانند به دنیای ایده‌های بهتر وارد شوند.

این راهکار که "بیوهکینگ" نامیده می‌شود تلاشی است برای بهبود قوه ادراک و عملکرد مغز افراد در حوزه تکنولوژی سیلیکون‌ولی، جایی که نیروهای کاری با فشار دائمی و بی‌سابقه روی خود برای بروز خلاقیت و نوآوری در سطوح بالا روبرو هستند.

برخی از این افراد از ویتامین‌ها یا دیگر مکمل‌های غذایی به نام نوتروپیک‌ها یا حتی داروهای هوشمند به‌منظور افزایش توانایی‌های مغز خود استفاده می‌کنند و برخی از این نیز فراتر رفته و به داروهایی که حتی نامی برای آن‌ها درنظر گرفته نشده، مقادیر کم LSD و یا حتی داروهای روسی که مجوز استفاده در آمریکا را ندارند روی می‌آورند. کارآفرینان مقدار مصرفی این داروها را در شبکه‌های اجتماعی با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند و در این زمینه از قانون‌های نانوشته تبعیت می‌کنند.

دکتر Molly Maloof از سن‌فرانسیسکو در این خصوص می‌گوید:

" کارآفرینان، مدیران اجرایی و سرمایه‌گذاران، افراد عادی نیستند."

او که نتیجه استفاده از چنین داروهایی را در مشتریان خود مشاهده کرده اینچنین ادامه می‌دهد:

" این افراد با فعالیت در شرکت‌های برتر حوزه تکنولوژی در سیلیکون‌ولی، شرایطی مشابه با خودروهای مسابقه‌ای با عملکرد بالا دارند که بدون وقفه به رقابت ادامه می‌دهند و از همین رو به سوختی بیشتر از افراد معمولی نیاز دارند."

گروهی از کارکنان شرکتهای تکنولوژی و کارآفرینان هنگام صرف صبحانه در رستوران  المیرا در سانفرانسیسکو . بعضی از آ‌نان برای مدت 36 ساعت غذا نخورده‌اند ، برخی 24 ساعت و برخی هم پرهیزی نداشته‌اند. تمام این گروه کسانی هستند که با موضوع «بیوهکینگ» یا هک بیولوژیکی مغز سروکار دارند که بر پرهیز غذایی، رژیم و استفاده از مکمل‌هایی تاکید دارد که باعث افزایش عملکرد مغز می‌شوند. 

با این وجود، تحقیقات در خصوص مزایای احتمالی و با حتی بهبود عملکرد مغز در استفاده از نوتروپیک‌ها هنوز در مراحل اولیه قرار دارند و برخی متخصصان در خصوص اثرات طولانی‌مدت استفاده از داروهای هوشمندی که هنوز مورد بررسی یا تایید مراجع رسمی قرارنگرفته‌اند اظهار نگرانی کرده‌اند. این در حالی است که برخی مصرف‌کنندگان، از عوارض جانبی شامل سردرد، ناراحتی معده، بی‌خوابی، اضطراب و افسردگی خبر داده‌اند.

دکتر Reid Blackwelder، رییس پیشین آکادمی پزشکان خانواده آمریکا با ابراز نگرانی در خصوص استفاده افراد از چنین داروهایی که به روش‌های آنلاین و بدون مشورت با پزشکان تهیه می‌شوند اینچنین عنوان کرده:

"برخی از این ترکیبات، اثرات جبران‌ناپذیری روی مغز دارند و از همین رو قسمت اعظمی از بررسی‌های انجام شده در خصوص تاثیرات این داروها به مطالعات انجام شده روی حیوانات محدود شده است."

 او در این خصوص می‌افزاید:

" من عملا هیچ مدرک مستندی که باعث شود استفاده از این داروها را به بیمارانم توصیه کنم مشاهده نکرده‌ام."

اما برای Woo که شرکتی فعال در حوزه نوتروپیک‌ها (با عنوان Nootrobox) را تاسیس کرده، پرسش اصلی مطرح شده این بوده که آیا واقعا راهکاری برای بهبود عملکرد مغز انسان وجود دارد؟

Woo و دیگر کارکنان Nootrobox که آن‌ها هم به پاسخ پرسش یادشده علاقمندند، هر چهارشنه صبح و بعد از پرهیز 36 یا 24 ساعته روز خود را با خوردن غذا در رستوران سن‌فرانسیسکویی Elmira آغاز می‌کنند. هدف از پرهیز غذایی  این افراد، رسیدن به مرحله کتوزیس است که در قالب آن کربوهیدرات بدن تمام شده و فرایند سوختن چربی‌ها برای تامین سوخت بدن آغاز می‌شود.

تاثیر کتوزیس بر عملکرد مغز انسان از جهات بسیاری به اثبات رسیده که از جمله آن‌ها می‌توان به جلوگیری از بروز تشنج در کودکان اشاره کرد و برخی بیوهکرها معتقدند این راهکار، آن‌ها را متمرکزتر و هوشیارتر خواهد کرد. اکثر حاضرین، پرهیز خود را با خوردن تخم‌مرغ، سیب‌زمینی، گوشت، ماست و گرانولا می‌شکنند و البته از نوتروپیک‌ها یا ترکیب‌های مکمل نیز استفاده می‌کنند.

نوتروپیک‌ها طیف وسیعی دارند و از ترکیبات ملایم مانند کافئین و آمینو اسید تیانین به عنوان فاکتورهای آرامش‌دهنده، Racetam به عنوان گروهی از ترکیبات مصنوعی که درجات مختلف بهبود عملکرد مغز و تحریک‌پذیری بیشتر مغزی را به همراه دارد شروع می‌شود که خرید آن‌ها به صورت آنلاین و البته بدون تایید پزشک انجام می‌شود. مدافینیل که در درمان خواب‌آلودگی و همچنین خستگی‌های ناشی از تغییر شیفت کاری استفاده می‌شود و سلجیلین که در درمان پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز در میان عناوین مورد استفاده قرار دارند.

دکتر Vinh Ngo که در زمینه نوتروپیک‌ها تخصص داشته و با مراجعه‌کنندگانی از فیس‌بوک، گوگل، اوبر و دیگر استارت‌آپ‌های حوزه تکنولوژی برخورد داشته، از تجویز آمینو اسیدها، IV Drip‌های خوراکی و تستسترون‌درمانی (بیماران مرد) برای بهبود وضعیت بیماران خود سخن می‌گوید.

Ngo در این خصوص می‌گوید:

" به جای جلوگیری از بیماری، ما وضعیت سلامت افراد را بهبود می‌بخشیم."

George Bruke که مدیریت گروه فعال در حوزه نوتروپیک‌ها و بیوهکینگ به نام Peak Performance را برعهده دارد هر چند روز یک‌بار از یک‌دهم LSD (ماده مخدر توهم‌زا) استفاده می‌کند که به گفته او در تصویرسازی راه‌حل‌های خلاقانه در رویارویی با مشکلات کاری به او کمک می‌کند. این در حالی است که استفاده از LSD نه قانونی بوده و نه تاثیرات مثبت احتمالی آن به تایید رسیده است. Bruke  در این خصوص می‌گوید:

" تا قانونی شدن مصرف LSD باید دقت بیشتری داشته باشم. با این وجود، من در بازار و فرهنگی کار می‌کنم که اکثر افراد از مصرف مکمل‌ها و یا نحوه بهینه‌سازی عملکرد مغز خود آگاهی دارند."

قرص‌هایی که در وب‌سایت Nootrobox در معرض فروش قرارگرفته‌اند ترکیبات ملایم‌تری دارند. این قرص‌ها شامل ویتامین‌ها، مواد معدنی و آمینو اسیدهایی شامل منیزیم، تیانین و ملاتونین و به طور کلی موادی هستند که به گفته Woo، سلامت آن‌ها مورد تایید سازمان غذا و دارو (FDA) قرار گرفته است.

Nootroo دیگر شرکت سن‌فرانسیسکویی فعال در حوزه نوتروپیک‌ها، رژیم‌های روزانه برای بهبود حافظه، تمرکز و توانایی فیزیکی را در قالب ترکیبی از داروهای روسی به نام Noopet و Phenylpiracetam به فروش می‌رساند که هیچ‌یک مورد تایید سازمان غذا و دارو قرار نگرفته‌اند و استفاده از Phenylpiracetam از سوی کمیته بین‌المللی المپیک و آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ نیز غیرقانونی اعلام شده است. با این وجود، متخصصان معتقدند FDAبرخورد قاطعی با شرکت‌های فروشنده این داروهای تایید نشده انجام نمی‌دهد.

Maloof پزشک سن‌فرانسیسکویی از جمله متخصصانی است که به مراجعه‌کنندگان خود پیشنهاد می‌کند تا از مکمل‌های مختلف برای بهبود انرژی و وضعیت خواب خود استفاده کنند و از پرهیز غذایی  به عنوان راهکاری برای از بین بردن اختلالات خواب در دستورکار قرار دهند. با این وجود، به عقیده او مواردی نگران‌کننده از مصرف داروهای غیرمجاز نیز به گوش می‌رسد. به عنوان مثال، Maloof معتقد است برخی افراد فعال در حوزه تکنولوژی ازGHB برای بهبود وضعیت خواب خود استفاده می‌کنند، حال آنکه این دارو باعث از دست رفتن موقت حافظه و هوشیاری شده، در تجاوزات جنسی به فرد قربانی خورانده شده و بسیار خطرناک است.

سازمان غذا و دارو (FDA) نوتروپیک‌ها را به عنوان کلاسی از داروهای تایید شده درنظر نمی‌گیرد اما معتقد است این داروها در صورتی که تنها حاوی موادی شامل ویتامین‌ها، مواد معدنی و آمینو اسیدهای موجود در غذا باشند می‌توانند در ردیف مکمل‌ها قرارگیرند.

با این وجود، به گفته Lyndsay Meyer سخنگوی FDA بازار مکمل‌های غذایی با ارزش سالیانه 35 میلیارد دلار، در مقابل خود تیم نظارتی FDA متشکل از 24 نفر و با بودجه‌ای کم‌تر از 5 میلیون‌دلار را مشاهده می‌کند.

Meyer در این خصوص می‌گوید:

" حقیقت آن است که ما منابع محدودی در اختیار داریم و مجبور به اولویت‌بندی منابع موجود در حوزه سلامت افراد خواهیم بود."

ماریسا میر: برنامه ام این است که در یاهو بمانم خبر جدید

همانطور که احتمالا در خبرها خوانده اید، ورایزن در نظر دارد هسته اصلی کسب و کار اینترنتی یاهو را با پرداخت مبلغ 4.83 میلیارد دلار خریداری نماید.

به دنبال انتشار خبرهای امروز، ماریسا میر مدیرعامل این شرکت ایمیلی را برای کارکنان آن در اقصی نقاط دنیا ارسال کرد و اعلام نمود که در نظر دارد در این کمپانی به فعالیت خود ادامه دهد.

میر در این نامه اینطور نوشت: شخصا برنامه ام این است که در یاهو بمانم. یاهو را دوست دارم و به همه شما ایمان دارم. برایم خیلی مهم است که در فصل آتی فعالیت های شرکت نیز حضور داشته باشم.

در این بخش می توانید متن نامه را به صورت کامل مطالعه نمایید:

یاهو شرکتی است که دنیا را تغییر داد. تا پیش از آن، اینترنت یک پروژه تحقیقاتی دولتی بود. یاهو بود که بر محبوبیت فضای وب، ایمیل، سرچ، رسانه های آنی و مواردی از این دست افزود.

آنچه ما را از مابقی شرکت ها جدا می کند، شوق و اشتیاق مان برای ارائه محصولات فوق العاده به کاربرانی است که جمعیت شان از یک میلیارد نفر فراتر می رود و البته تلاش هایمان برای ایجاد جهانی بهتر. شما به راحتی می توانید روح این باور، تعهد و سخت کوشی را در سابقه چندین ساله مان ببینید. ما بر آن بودیم که شرکت را تغییر دهیم و در این راستا پیشرفت های خوبی هم داشتیم. بسیاری از تهدیدات ساختاری در کسب و کارهای وابسته به خود را خنثی کردیم و یاهویی ساختیم که قوی تر، مدرن تر و چابک تر از قبل بود. جمعیت کاربران موبایلی ما با رسیدن به رقم 600 میلیون نفر، سه برابر شد. ما همچنین در سال 2011 سرمایه گذاری های قابل توجهی را روی سرویس Mavens (کسب و کار یاهو در زمینه موبایل و ویدئو) انجام دادیم و حالا به نقطه ای رسیدیم که درآمدهای این بخش به رقم 1.6 میلیارد دلار رسیده است. علاوه بر این کلیه جنبه های محصولات تجاری مان را ساده سازی و مدرنیزه کردیم و به لطف سرویس هایی نظیر Gemini و BrightRoll محصولات تبلیغاتی خود را به میزان قابل توجهی بهبود دادیم.  اینها تنها بخش اندکی از کارهای صورت گرفته در یاهو هستند و همه ما خوب می دانیم که رسیدن به این نقطه چه اندازه زمان و انرژی برده است.

به خاطر همین سخت کوشی و انعطاف پذیری است که یاهو به فرصت های فوق العاده پیش روی خود واقف است.

فروش شرکت نتنها گامی مهم در جهت ارزش آفرینی برای سهام داران است بلکه فرصتی فوق العاده را به پیش رویمان قرار می دهد تا محصولات بیشتری را در آینده ارائه نماییم و تلاشمان در حوزه موبایل، ویدئو، تبلیغات و رسانه های اجتماعی را تقویت نماییم. ورایزن به عنوان یکی از بزرگ ترین شرکت های مخابراتی دنیا درها را برای تحقق این فرصت ها به رویمان گشوده است. این شرکت با بیش از صد میلیون کاربر موبایلی خود و برخورداری از چشم انداز و دیدگاهی مشترک در مورد اهمیت تکنولوژی های موبایل و تبلیغات ویدئویی می تواند هم افزایی و همکاری های خوبی را با ما داشته باشد. ورایزن در نظر دارد تا سال 2020 شمار کاربرانش را به رقم 2 میلیارد نفر رسانده و درآمدی 20 میلیارد دلاری داشته باشد، در این راستا هم محصولات و برند یاهو قطعا نقشی کلید و مرکزی را در دستیابی به این اهداف خواهند داشت. ما با ملحق شدن به AOL و ورایزن می توانیم فعالیت هایمان در زمینه موبایل را به میزان چشمگیری افزایش دهیم.

یقینا این فرایند استراتژیک ابهامات زیادی را به وجود آورده، اما کارکنان وفادار و پرکار ما تا به اینجا چالش های زیادی را پشت سر گذاشته اند. در نیمه نخست امسال، ما توانستیم به اهداف عملیاتی خود دست پیدا کنیم و حتی کمی جلوتر از برنامه حرکت کنیم. اما جدای از برنامه ها، مسائلی هستند که نمی توان آنها را در محاسبات خود در نظر گرفت؛ برای مثال عشق و علاقه کارکنانی که در بخش محصولات کار می کنند. این تیم علاوه بر اینکه تا به الان محصولات فوق العاده ای را ارائه کرده اند، یاهو را به یکی از موفق ترین و محبوب ترین شرکت ها در دنیا بدل نموده اند؛ ما حالا شرکتی هستیم که همچنان بر زندگی بالغ بر یک میلیارد نفر اثر می گذاریم. من به تمام دستاوردهایمان می بالم و به این تیم افتخار می کنم. شخصا برنامه ام این است که بمانم. یاهو را دوست دارم و به همه شما ایمان دارم. برای من مهم است که یاهو را در فصل تازه فعالیت هایش ببینم.

همزمان با نزدیک شدن به زمان عقد این قرارداد در سه ماهه نخست سال 2017، ضرورت دارد که بیش از هر زمان دیگری انسجام خود را حفظ کنیم و در قالب یک تیم جهانی، طرح های استراتژیک خود را تا پایان سال به پیش ببریم. ما نیمه نخست امسال را با غرور پشت سر گذاشتیم و به اهدافمان رسیدیم. حالا وظیفه داریم که در دو فصل باقیمانده استقلال یاهو را نگه داریم.

یاهو شرکتی است که دنیا را تغییر داد و بر ماست که حتی در مقیاسی بزرگ تر و با همراهی ورایزن و AOL به فعالیت هایمان ادامه دهیم.

بررسی تخصصی Huawei P9 Plus جدید

هوآوی بار دیگر با عرضه جدیدترین پرچمدار خود به نام P9 (بررسی دیجیاتو)، نشان داد در رویه ی تازه ی خود جدی است و به خوبی می تواند با محصولات رقبای خوشنام و قدرتمند خود به مقابله بپردازد.

این اما تنها محصول جدید شرکت چینی برای سال جاری نبود و در کنار آن یک نسخه ی بزرگتر با نام P9 Plus نیز عرضه شد، رویه ای که پیشتر اپل و سامسونگ نیز آن را پی گرفته اند.

فبلت جدید با وجود شباهت های فراوان با پرچمدار کوچکتر تفاوت هایی نیز دارد، از جمله پنل نمایشگر سوپر امولد، میزان حافظه ی رم بیشتر و باتری بزرگتر که همین موارد می تواند تجربه ی کاربری دستگاه را نسبت به مدل P9 متفاوت کند.

مهمترین ویژگی هر دو پرچمدار جدید اما دوربین دوگانه ی دستگاه است که در همکاری با شرکت معتبر لایکا توسعه یافته و به لطف سنسور دوم سیاه سفید، به گفته ی سازنده روشنایی تصاویر را 200 درصد و کنتراست را 50 درصد نسبت به روش های مرسوم بهبود می بخشد.

در بررسی Huawei P9 Plus با دیجیاتو همراه باشید تا ببینیم تفاوت های پرچمدار 5.5 اینچی با محصول کوچکتر، تجربه ی کاربری دستگاه را چگونه رقم زده است.

بررسی ویدیویی

(اگر از اپلیکیشن دیجیاتو استفاده می کنید با مراجعه به این لینک می توانید ویدئو را مشاهده کنید)

طراحی

«پی 9 پلاس» با وجود نمایشگر هم اندازه، از iPhone 6S Plus کوچکتر است و البته اندکی از دیگر رقیب خود یعنی Galaxy S7 Edge بزرگتر به حساب می آید. فبلت جدید هوآوی اما با ضخامت 6.98 میلی متر از هر دو رقیب خود باریک تر است و این موضوع به خوبی هنگام استفاده از دستگاه محسوس خواهد بود. وزن دستگاه نیز با 162 گرم جایی بین دو رقیب عمده قرار می گیرد و البته به شکل قابل توجهی از آیفون 192 گرمی سبک تر است.

هوآوی تاکنون محصولات جذابی را با بدنه ی فلزی به بازار عرضه کرده و پرچمداران تازه نیز از این قاعده مستثنی نیستند. «پی 9 پلاس» بر همین اساس به بدنه یکپارچه آلومینیومی با ظاهر خراش خورده مجهز است که البته سطحی بسیار لطیف و صیقلی دارد و حس کاملاً مناسبی را هنگام لمس منتقل خواهد کرد. مقاومت بدنه ی آلومینیومی در برابر جذب اثر انگشت نیز قابل قبول است.

در نمای پشت بدنه درمجموع با طراحی مشابه نسل قبل مواجه هستیم، البته با این تفاوت که این بار حسگر اثر انگشت با طراحی مربعی مشابه Mate 8 جای لوگوی سازنده را گرفته است. بخش بالای حسگر به نوار مشکی شیشه ای اختصاص داده شده که لنز های دوربین دوگانه را در خود دارد و در بخش پایین نیز، نوار باریک پلاستیکی مربوط به آنتن مخابراتی را مشاهده می کنیم.

در کنار وزن سبک، ضخامت اندک و بدنه ی صیقلی، انحنای لبه های دستگاه نیز خصوصیت دیگری است که ارگونومی «پی 9 پلاس» را بهبود داده و موجب شده این فبلت 5.5 اینچی به خوبی در دست جای گیرد. تنها دکمه های دستگاه به کنترل صدا و خاموش و روشن کردن اختصاص دارد که در محل مناسبی از سمت راست بدنه واقع شده و دسترسی به آنها به راحتی انجام می گیرد.

نمای بالا و سمت چپ بدنه کاملاً ساده و چشم نواز هستند و تنها درگاه سیم کارت و فرستنده مادون قرمز دستگاه در این دو بخش مشاهده می شود. تمام موارد باقی مانده نیز در بخش پایین بدنه قرار گرفته اند از جمله خروجی هدفون، اسپیکر مونو و درگاه USB Type-C که تازه ترین نسل از این استاندارد ارتباطی به حساب می آید.

در نمای روبرو نمایشگری با حاشیه های اندک از کناره ها مواجه هستیم و با وجود حاشیه های نسبتاً قابل توجه در بالا و پایین، نسبت 72 درصدی صفحه نمایش به بدنه به شکل قابل توجهی از آیفون 67 درصدی بالاتر است. این میزان البته نسبت به Galaxy S7 Edge که صفحه نمایش 76 درصد از نمای روبروی بدنه ی آن را به خود اختصاص داده پایینتر به حساب می آید اما باید توجه داشته باشید که این میزان برای محصول سامسونگ به لطف خمیده بودن کناره های نمایشگر رقم خورده است.

اما آنچه بیش از همه به زیبایی طراحی دستگاه در این بخش کمک کرده خمیدگی های لبه ی نمایشگر 2.5D دستگاه است، موضوعی که در کنار خلوت بودن نمای روبرو، ظاهری شکیل و ساده برای فبلت پرچمدار هوآوی به ارمغان آورده است.

شرکت چینی ضمناً نسخه ی تک سیم کارت فبلت خود را در دو رنگ خاکستری و سفید عرضه کرده است، اما اگر به خرید مدل دو سیم کارت تمایل داشته باشید لازم است بدانید که این محصول تنها در یک رنگ طلایی تولید شده است.

در مجموع باید گفت با وجود تمام شباهت ها، هوآوی به خوبی در محصول تازه موفق شده طراحی نسل پیشین را بهبود داده و محصولی با ظاهر و ارگونومی مناسب به بازار عرضه نماید. این شرکت مدتی است تلاش می کند زبان طراحی یکپارچه ی خود را در تمام تلفن های هوشمندش مورد استفاده قرار دهد و با عرضه ی هر محصول تازه، یک قدم به این هدف نزدیک تر می شود.

نمایشگر

هردو پرچمدار جدید هوآوی به نمایشگری با رزولوشن Full HD مجهز هستند، موضوعی که به دلیل اندازه ی بزرگتر مدل پلاس، تراکم پیکسل های نمایشگر این محصول را کاهش داده و به رقم 401 در هر اینچ رسانده است که البته با iPhone 6S Plus دقیقاً برابر است.

اما مزیت «پی 9 پلاس» نسبت به مدل کوچکتر و آیفون در این است که سازنده به جای پنل IPS، فناوری Super AMOLED را در ساخت دستگاه مورد استفاده قرار داده است، موضوعی که پویایی رنگها و عمق رنگ مشکی را در نسخه ی پلاس بهبود بخشیده است.

البته باید توجه داشت که میزان جزئیات در مقایسه با محصولاتی که به نمایشگر QHD مجهز هستند در رده ی پایینتری قرار می گیرد و خصوصاً هنگام مطالعه ی متن پیکسل ها تا حدی در لبه ی حروف قابل مشاهده خواهند بود، اما تردیدی وجود ندارد که این نمایشگر رنگها را گرم تر از رقبای مجهز به پنل IPS نمایش می دهد.

زاویه ی دید نمایشگر استثنایی است و حداکثر روشنایی نیز با توجه به امولد بودن پنل نمایشگر کافی و برای محیط های پر نور مناسب است، اما به دلیل بازتاب زیاد از سطح صفحه نمایش، میزان خوانایی زیر نور مستقیم تا حد زیادی کاهش خواهد یافت.

اما جذاب ترین خصوصیت نمایشگر «پی 9 پلاس» فناوری موسوم به Press Touch است که عملکردی مشابه تاچ سه بعدی در محصولات اپل دارد، در نتیجه صفحه نمایش دستگاه قادر است میزان فشار وارد شده توسط انگشت کاربر را شناسایی نماید.

با وجود اینکه هوآوی فناوری تشخیص فشار روی سطح نمایشگر را زودتر از اپل معرفی کرده بود، مدت زیادی طول کشید تا نخستین تلفن هوشمند مجهز به این قابلیت را عرضه کند، موضوعی که موجب شده در حال حاضر تنها 18 اپلیکیشن ساخته شده توسط سازنده از قابلیت Press Touch پشتیبانی کنند.

در صورت فشار دادن انگشت روی آیکون این نرم افزارها، یک منو مشابه کلیک راست کردن در کامپیوترها ظاهر می شود و گزینه های متنوعی را در حوزه ی عملکرد آن اپلیکیشن در اختیار شما قرار می دهد.

شرکت چینی علاوه بر این قابلیت دیگری را نیز به فناوری خود اضافه کرده و آن اینکه در صورت فشار دادن انگشت روی عکس ها، بخش مورد نظر شما بزرگنمایی خواهد شد. البته باید توجه داشته باشید که در این حالت قسمت بزرگنمایی شده کیفیت چندانی نداشته و پیکسل های آن نمایان خواهند بود. میزان زوم در تصویر نیز به انتخاب شما خواهد بود و

علاوه بر محدود بودن کارایی فناوری هوآوی و تعداد اپلیکیشن هایی که از آن پشتیبانی می کنند، دقت آن نیز نسبت به تاچ سه بعدی اپل در سطح پایین تری است و انتظار می رود سازنده این دو نقطه ضعف را در آینده بر طرف کند. اما در هر حال باید  داشت که شرکت چینی در حال حاضر تنها تولید کننده ای است که چنین قابلیتی را در پلتفرم اندروید عرضه کرده و با وجود همه ی محدودیت ها جایگزین بهتری برای مقایسه با آن در این پلتفرم وجود ندارد.

در نهایت لازم است اشاره کنیم که نمایشگر «پی 9 پلاس» مثل محصولات اخیر هوآوی قادر است بین ضربه زدن با نوک و مفصل انگشت تمایز قائل شود که در بخش بعدی به این ویژگی خواهیم پرداخت.

نرم افزار

«پی 9 پلاس» به اندروید مارشملو مجهز است و سازنده نسخه 4.1 از رابط کاربری EMUI را روی آن مورد استفاده قرار داده است (برخلاف نکسوس 6P که به اندروید خالص مجهز است). رابط کاربری هوآوی در مجموع بیش از اندروید، تجربه ی کاربری iOS را تداعی می کند. سازنده کشوی اپلیکیشن ها را از این سیستم عامل حذف کرده و بخش تنظیمات سریع (که با سوایپ از بالا ظاهر می شود) به دو بخش برای دسترسی به نوتیفیکیشن ها و میان برها جدا شده است.

سوایپ از پایین دکمه های کنترل موسیقی و میان بر های دسترسی به بخش هایی مثل چراغ قوه و ماشین حساب را در اختیار کاربر قرار می دهد و در لاک اسکرین دستگاه نیز با نوتیفیکیشن ها و تصاویر زمینه ای مواجه هستیم که به شکل خودکار با هربار با روشن شدن نمایشگر تغییر می کنند.

این نسخه از رابط کاربری سازنده از نظر اپلیکیشن های زائد وضعیت قابل قبولی دارد. در زمینه ی شخصی سازی نیز آزادی عمل مناسبی در اختیار کاربر قرار داده شده و می توانید در مورد انیمیشن ناوبری بین صفحات، تعداد اپلیکیشن های موجود در هر صفحه، فونت و تم کلی را به سلیقه ی خود تغییر دهید، البته باید توجه داشته باشید که تم های ارائه شده توسط سازنده به اندازه سامسونگ یا HTC از یکدیگر متفاوت نیستند.

رابط کاربری هوآوی علاوه بر این به حالت استفاده یک دستی، دستورات حرکتی و صوتی متنوعی نیز مجهز است، اما متفاوت ترین ویژگی این تلفن هوشمند امکان تمایز قائل شدن بین نوک و مفصل انگشت است. به لطف این ویژگی می توانید با کشیدن یک دایره روی صفحه با مفصل انگشت، به سادگی از بخش مورد نظر خود اسکرین شات تهیه کنید یا با دو بار ضربه زدن از تمام صفحه اسکرین شات بگیرید.

البته باید توجه داشته باشید که هنوز هم مواردی پیش می آید که این قابلیت به شکل کاملاً بی نقص عمل نمی کند، اما کاملاً مشخص است که سازنده دقت آن را نسبت به نسل های قبلی به شکل قابل توجه بهبود داده است. «پی 9 پلاس» ضمناً به لطف بهره مند بودن از اندروید مارشملو، به جدیدترین ویژگی های این سیستم عامل از جمله قابلیت Doze برای افزایش زمان Standby، نظارت دقیق روی میزان دسترسی اپلیکیشن ها به بخش های مختلف سیستم و در نهایت امکان یکپارچه کردن کارت حافظه با حافظه ی داخلی نیز برخوردار است.

در مجموع باید گفت اگر کاربر ابزارهای اخیر هوآوی بوده اید، در این نسخه هم تفاوت چندانی را حس نخواهید کرد. البته تردیدی وجود ندارد که هوآوی در سالهای اخیر رابط کاربری خود را به مرور بهبود بخشیده است، اما به نظر می رسد سرعت این شرکت نسبت به رقبا در این زمینه کمتر بوده و EMUI هرچند امکانات متنوع و مبتکرانه ای در خود دارد، اما حداقل از نظر طراحی در رده ی پایین تری نسبت به رابط کاربری تخت و ساده ی تولید کنندگان دیگر قرار می گیرد.

دوربین ها

مهمترین ویژگی پرچمداران جدید هوآوی به دوربین های دوگانه مربوط می شود که با همکاری شرکت معتبر Leica توسعه یافته است. دوربین دوگانه البته به تنهایی ویژگی مبتکرانه ای به حساب نمی آید و پیشتر در محصولاتی از جمله LG G5 (بررسی دیجیاتو)، HTC One M8 و حتی Honor 6 Plus از همین سازنده مشاهده شده است، اما نکته ی متمایز کننده که برای اولین بار شاهد هستیم این است که در محصول هوآوی 2 سنسور 12 مگاپیکسلی مورد استفاده قرار گرفته که یکی از آنها سیاه و سفید است.

البته باید توجه داشته باشید که لنز های این دوربین تحت نظارت لایکا و توسط شرکت چینی Sunny Optical Technology ساخته شده و شرکت آلمانی در حقیقت نرم افزار دوربین را توسعه داده و روی ساختار مکانیکی ماژول دوربین نیز نظارت داشته است. اما در هر حال به گفته ی سازنده، ترکیب تصویر ثبت شده با هر دو سنسور در نهایت میزان جذب نور را در این تلفن هوشمند تا سه برابر و کنتراست را 50 نیز درصد افزایش داده است، موضوعی که به بهبود کیفیت عکاسی در شرایط کم نور منجر خواهد شد.

سنسور موسوم به مونوکروم دستگاه ضمناً به صورت مجزا برای عکاسی به شکل سیاه و سفید کاربرد خواهد داشت، اما سنسور رنگی موسوم به RGB را نمی توانید به شکل تکی مورد استفاده قرار دهید.

فبلت جدید هوآوی همچنین از سیستم فوکوس لیزری بهره می برد اما بر خلاف برادر کوچکتر خود به لرزشگیر اپتیکال مجهز نیست (بر خلاف آیفون که در نسخه ی پلاس از این ویژگی برخوردار است). از دیگر قابلیت های منحصر به فرد دستگاه (که البته پیشتر در محصولاتی مثل HTC One M8 نیز مشاهده کرده بودیم) امکان تغییر نقطه ی فوکوس در تصاویر پس از عکاسی است که به لطف وجود سنسور دوم فراهم شده است.

(برای مشاهده ی عملکرد تغییر فوکوس نشانگر ماوس را روی تصویر جابجا کنید)

وجود سنسور دوم همچنین میزان عمق تصاویر را نیز افزایش می دهد و بر همین اساس «پی 9 پلاس» قادر است تصاویر را با افکت بوکه به ثبت برساند، حالتی که به دنیای دوربین های حرفه ای تر تعلق دارد (هرچند در نهایت کیفیت آن با دوربین های واقعی قابل مقایسه نخواهد بود).

رابط کاربری بخش دوربین نیز توسط لایکا طراحی شده و این شرکت آلمانی حتی صدای شاتر و آیکون های موجود در نرم افزار دوربین را نیز مشابه محصولات خود طراحی کرده است. این رابط کاربری در مجموع طراحی بسیار ساده و مینیمالی دارد.

چگونه شبکه‌های عصبی مصنوعی دنیا را تغییر خواهند داد؟ جدید 95

     

یادگیریِ ماشین، به نقطه‌ی تمرکز بزرگترین شرکت‌های فناوری تبدیل شده‌ است و شبکه‌های عصبی مصنوعی به دنبال شبیه‌سازی مغز انسان هستند. در این مقاله به معرفی این فناوری خواهیم پرداخت. با زومیت همراه باشید.

تبلیغات

فروشگاه اینترنتی دیجی کالاشرایط جدید آزمون CCIE LAB آموزشگاه بین المللی ارژنگ

 

از زمان اختراع کامپیوتر؛ بسیاری از مردم درباره‌ی کارهایی که یک ماشین هیچگاه قادر به انجام آن‌ها نیست گفتگو کرده‌اند. کارهایی مانند شکست‌دادن یک استادبزرگ شطرنج و برنده شدن در مسابقات تلویزیونی را می‌توان نمونه‌ای از این تصورات دانست. هرچند بسیاری از این پیش‌بینی‌ها اشتباه از آب در آمدند؛ همچنان وظایفی وجود دارند که با توجه به نحوه‌ی کارکرد کامپیوترها تا همین چند مدت پیش دست نیافتنی به نظر می‌رسیدند. وظایفی مانند حدس احساسات انسان از طریق حالات چهره‌ی او؛ خواندن دست‌خط‌ِ افراد مختلف؛ تشخیص‌ درست کلمات در زبان محاوره؛ و رانندگی خودکار در خیابان‌های پر رفت و آمد.

امروزه هرچند، کامپیوترها به بسیاری از این توانایی‌ها (و حتی بیش از آن) مجهز شده‌اند. آیا پیش‌بینی‌ها درباره‌ی مرز توانایی‌های کامپیوتر بدبینانه بوده‌اند؟ می‌توان گفت که نه. برای دستیابی به چنین توانایی‌هایی، دانشمندان وادار شده‌اند که یک «گونه‌ی» کاملا نو از کامپیوترها را تعریف کنند. نوعی از رایانه‌ها که بر پایه‌ی ساختار مغز فعالیت می‌کنند. این شبکه‌های عصبی مصنوعی (ANNs) تنها به صورت نرم‌افزاری و به شکل یک شبیه‌سازی روی کامپیوترها قابل اجرا هستند؛ هرچند اتفاقی که در درون این شبیه‌سازی‌ها می‌افتد بسیار متفاوت با تعاریف اساسی کامپیوترهای کلاسیک است.

نمی‌توان دستاوردهای شبکه‌های عصبی مصنوعی را در حوزه‌ی دانش کامپیوتر یا زیست‌شناسی کاربردی، ریاضیات محض و فیزیک تجربی طبقه بندی کرد. تمام این علم‌ها و بسیاری بیشتر در این دستاورد دخیل بوده‌اند.

شبکه‌ی عصبی مصنوعی چیست؟

نورون‌هایی که وظیفه‌ی انجام محاسبات در درون مغز را به عهده دارند ساختاری بسیار متفاوت با نیمه‌هادی‌های به کار رفته در پردازنده‌ی کامپیوتر دارند. در پردازنده‌ نیمه‌هادی‌ها به شکل دنباله‌های خطی مرتب شده‌اند و به یک بُرد متصل می‌شوند. این هادی‌ها همچنین توسط چرخه‌ی ساعت‌ کامپیوتر (clock cycle) کنترل می‌شوند. در مغز اما هر نورون بازیگری مستقل از سایر نورون‌ها است؛ و از راه‌های پیچیده و گاهی غیرقابل پیشبینی به بسیاری (و گاهی تمام) نورون‌های اطراف خود متصل است.

به عبارت دیگر،  برای بدست آوردن یک نتیجه‌ی مشخص در کامپیوتر دیجیتال نیاز است که برنامه‌ای بزرگتر و فراگیر آن را مدیریت کند و به هر نیمه‌هادی پیام برساند که چگونه در راه رسیدن به نتیجه‌ی نهایی تلاش کند. مغز اما می‌تواند میلیاردها واحد کوچک و بسیار ساده را دور هم جمع کند؛ که هر کدام از آن‌ها برنامه‌نویسیِ مستقل خود را دارند و می‌توانند به شکل مستقل تصمیم‌گیری کنند. هر نورون با قوانین ساده و از پیش تعیین‌شده‌ای با نورون‌های اطراف خود کار و ارتباط برقرار می‌کند.

یک شبکه‌ی عصبی «مصنوعی» قرار است به همین شکل عمل کند؛ هرچند به وسیله‌ی نرم‌افزار، شبیه‌سازی خواهد شد. به این معنی که ما از یک کامپیوتر دیجیتال استفاده خواهیم کرد تا یک شبیه‌سازی از تعداد زیادی برنامه‌ی کوچک و متصل به هم ایجاد کنیم که هر یک در نقش نورون‌های مغز عمل خواهند کرد. دیتا به ANN وارد می‌شود و توسط اولین نورون عملیات‌های مشخصی روی آن انجام می‌شود. این عملیات‌ها با توجه به برنامه‌نویسی نورون اول تعیین خواهند شد. کدنویسیِ هر نورون مشخص می‌کند که هر در مقابل انواع مختلف دیتا چه عکس‌العملی‌ نشان دهد. دیتای اولیه سپس به نورون بعدی خواهد رسید؛ که احتمالا برنامه‌نویسی متفاوتی دارد. هر دیتا از تعدادی از لایه‌هایی از این جنس عبور می‌کند تا پس از عبور از تمام نورون‌ها، به اطلاعات نهایی تبدیل شود.

پروسه‌ی کلی تبدیل اطلاعات ورودی به اطلاعات خروجی در شبکه‌های عصبی مصنوعی، نتیجه‌ی مستقیمی از برنامه‌ریزی هر نورون است که در راه دیتاها قرار می‌گیرد. در کنار این، شرایط اولیه‌ی هر دیتا نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه نهایی خواهد داشت. در مغز «شرایط اولیه» سیگنال‌های عصبی متفاوتی هستند که از ستون فقرات یا سایر نقاط بدن به مغز منتقل می‌شوند. در شبکه‌های مصنوعی (ANNs) این اطلاعات اولیه هر چیزی هستند که ما به رایانه وارد می‌کنیم. از نتایجِ الگوریتم‌های جستجو گرفته تا شماره‌های تصادفی و کلماتی که توسط محقق‌ها نگارش شده‌اند.

پس به طور خلاصه: شبکه‌های عصبی مصنوعی مشابه مغز کار می‌کنند. اما این نکته مهم است که ما می‌توانیم برای نورون‌های نرم‌افزاری خود هر برنامه‌ای بنویسیم. می‌توانیم آن‌ها را به گونه‌ای آماده کنیم که رفتار مغز انسان را منعکس کنند. همچنین می‌توانیم آن‌ها را برای حل مسائلی برنامه‌نویسی کنیم که تا پیش از به نظر غیرقابل دستیابی می‌رسیده‌اند.

ANNها چگونه کار می‌کنند؟

تمام جزئیاتی که تا اینجا توضیح داده‌ایم بسیار جالب هستند؛ اما در حل مسئله به ما کمکی نمی‌کنند. با اینکه بازسازی ساختار سلولی مغز از لحاظ علمی بسیار هیجان‌انگیز است؛ اما سوال اصلی اینجاست که اگر بتوان هر عملگر کوچک را به شکلی طراحی کرد که یک ورودی خاص را دقیقا به خروجی مورد نظر ما تبدیل کند؛ پس ساخت چنین شبکه‌هایی چگونه به ما کمک خواهد کرد؟ به عبارت دیگر طبیعت شبکه‌های عصبی مصنوعی به شکلی است که برای ساخت هر شبکه که بتواند مسئله‌ای خاص را حل کند به چنان دانش عمیقی از آن مسئله و پاسخ آن نیاز است که خود شبکه‌ی عصبی را عملا بدون استفاده خواهد کرد.

با این وجود هنوز یک مزیت مهم در کار کردن با تعداد زیادی عملگر ساده و کوچک در مقابل یک عملگر بزرگ و پیچیده وجود دارد: عملگرهای کوچک می‌توانند خود را تصحیح کنند. پیش از این نسخه‌هایی از نرم‌افزارهای روزمره به شکلی ساخته شده‌اند که می‌توانند خود را ویرایش کنند؛ اما این شبکه‌های عصبی مصنوعی هستند که مفهوم «یادگیریِ ماشین» را به ارتفاع جدیدی هدایت کرده‌اند.

برای توصیف شبکه‌های عصبی مصنوعی می‌توان از عبارت «غیرقابل پیشبینی»‌ استفاده کرد. به این دلیل که هریک از دیتاها احتمال آماری خاصی برای وارد شدن به یک نورون مشخص دارند. به عنوان مثال 40 درصد احتمال دارد که خروجی از نوع «الف» به «این» نورون برسد؛ و 60 درصد احتمال دارد که به نورونی «دیگر» انتقال یابد. می‌شود تصور کرد که این عدم اطمینان، همزمان با بزرگتر و پیچیده‌تر شدن شبکه‌ی عصبی، بسیار گسترش خواهد یافت؛ و به جایی می‌رسد که وارد کردن چندباره‌ی یک دیتای ابتدایی یکسان ممکن است به خروجی‌های متفاوتی منجر شود؛ یا از آن مهم‌تر، این دیتا از راه‌های مختلفی به یک خروجی یکسان ختم شود.

به دلیل این مشکلات، باید از «الگوریتم یادگیری» کمک بگیریم. به عنوان مثال اگر یک ورودی یکسان را بارها و بارها به شبکه ارائه کنید؛ به یک خروجی خواهید رسید که هر بار از مسیر متفاوتی به دست می‌آید و زمان پردازش متفاوتی خواهد داشت. در این صورت بعضی از مسیرها بهره‌ورتر و سریع‌تر از سایرین هستند. در چنین مواردی الگریتم یادگیری می‌تواند رفتارهای عصبی بهره‌ورتر را به شبکه تحمیل کند و کمک کند که نتیجه‌ی درست به شکل سریع‌تری پردازش شود؛ و راه‌های کم بازده از شبکه حذف شوند.

هرچه شبکه‌ی پیچیده‌تری در دست داشته باشیم؛ می‌توانیم به دنبال نتایج پیچیده‌تر برویم. نتایجی مانند تشخیص درست گونه‌ی حیوانات در نتایج جستجوی گوگل. در پردازش و دسته‌بندی تصاویر قدم‌ها بسیار ریزبینانه برداشته می‌شوند. این روش به گونه‌ای غربالگری مشابه نظریه‌ی فرگشت بر پایه‌ی متغییرهای تصادفی و غیرتصادفی وابسته خواهد بود؛ که پروسه‌ی تشخیصی را فراهم کند که ANNها توانایی دسترسی مستقیم به آن را ندارند.

شبکه‌هایی که تا پیش از این غیرقابل پیشبینی بوده‌اند، پس از اینکه به وسیله‌ی الگریتم‌های یادگیری، خود را برای دستیابی به هدف‌های مورد نظر بازسازی کنند؛ به شبکه‌های قابل پیشبینی تبدیل خواهند شد. به این کار «تمرین‌دادنِ» ANNها می‌گوییم. می‌توان یک شبکه‌ی عصبی با معرفی مثال‌هایی از تابع مطلوب تمرین داد. شبکه با توجه به نتایج به دست آمده از هر تمرین خود را تصحیح خواهد کرد. در حالت کلی، هرچه بیشتر یک شبکه‌ی عصبی را تمرین دهید؛ نتایج بهتری دریافت خواهید کرد.

ایده‌ی دیگری نیز به نام یادگیریِ «بدون نظارت» یا «انطباقی» وجود دارد؛ که در آن الگریتم را بدون هیچ خروجی مطلوبی اجرا می‌کنید؛ اما به آن اجازه می‌دهید که نتایج را نسبت به علاقه‌ی خود ارزش‌گذاری کند. همانطور که حدس می‌زنید این روش هنوز چندان رازگشایی نشده است؛ اما محتمل‌ترین راه برای یافتن آینده‌ی‌ هوش مصنوعی (و دستیابی به نمونه‌های بسیار پیشرفته آن) است. اگر قرار باشد که ربات‌ها را به محیط‌هایی کاملا ناشناخته برای حل مسائلی کاملا ناشناخته بفرستیم؛ نیاز به برنامه‌هایی داریم که می‌توانند با استقلال عمل کنند و در بلافاصله به نتایج جدید دست یابند.

قدرت واقعی ANNها در چنین مواقعی خود را نشان می‌دهد. به این دلیل که ساختار نرم‌افزاری آن‌ها می‌تواند خود را مرتبا بازسازی کند؛ این شبکه‌ها می‌توانند پاسخ‌هایی را پیدا کنند طراحان نرم‌افزار از پاسخ دادن به آن‌ها عاجز خواهند بود. چه برای یک صندوق تامین کار کنید؛ یک شرکت تبلیغاتی، یا به دنبال کشف چاه‌های نفت باشید؛ پتانسیل ترکیب سرعت کامپیوتر و توانایی مغز انسان کار شما را بسیار راحت‌تر خواهد کرد. به همین دلیل است که مهارت در نوشتن الگریتم‌های «یادگیری ماشین» امروزه یکی از مهم‌ترین مهارت‌های مورد نیاز در بازار دنیا است.

در قرن پیش رو تمرکز انسان از حل مشکلات جدید؛ به نوشتن برنامه‌ای برای حل این مشکلات متمایل خواهد شد.

ANN چه توانایی‌هایی دارد؟

در حالت کلی دو نوع کاربرد برای شبکه‌های عصبی مصنوعی وجود دارد: استفاده از آن به عنوان ابزاری برای حل مسائل بسیار پیچیده؛ و برای ساخت مدل‌های تجربی و انتزاعی از شبکه‌های مختلف (معمولا مغز انسان). می‌توانیم درباره‌ی هرکدام از این کاربردها به شکل جداگانه صحبت کنیم.

مهم‌ترین دلیل برای توجه به شبکه‌های عصبی مصنوعی (و مهم‌تر از آن سرمایه‌گذاری بر روی آن‌ها) تواناییشان در حل مسئله است. گوگل از ANNها برای یافتن پیشنهادهای بهتر در «watch next» ویدیوهای یوتوب استفاده می‌کند. دانشمندان در ماشین برخورد دهنده ذراتِ «Large Hadron Collider» از شبکه‌های عصبی برای غربال نتایج برخوردها و جداسازی تاثیر یک ذره از برخوردهای بزرگ‌تر، استفاده می‌کنند. شرکت‌های پست از آن‌ها برای کوتاه‌کردن مسیر ارسال در مواقع پراکندگی مقصدها بهره می‌برد. شرکت‌های کارت‌ اعتباری برای تشخیص انتقال‌های جعلی از شبکه‌های عصبی استفاده می‌کنند. این شبکه‌ها امروزه حتی برای تیم‌های کوچک و اشخاص حقیقی نیز قابل دسترسی هستند. آمازون، متامایند و بسیاری شرکت‌های دیگر سرویس‌های یادگیری ماشین را به شکلی از پیش آماده‌ و با قیمت‌های بسیار پایین در اختیار خریداران می‌گذارند.

با تمام این‌ها، بهترین روزهای شبکه‌های عصبی تازه آغاز شده است. گوگا در حال تمرین دادن الگریتمِ آنالیز تصویر خود با تصاویر بسیار زیادی از حیوانات  است؛ و حالا با دقت بسیار خوبی می‌توانند سگ‌ها و گربه‌های خانگی را در تصاویر معمول طبقه‌بندی کنند. شبیه‌سازی صدا و ترجمه تا اندازه‌ای پیشرفت کرده است که به زودی می‌توانیم در آن واحد گفتگوهای دو فرد که به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند را ترجمه و شبیه‌سازی کنیم. و البته سه نمونه‌ی بسیار معروف از استفاده‌ی شرکت‌های بزرگ از یادگیری ماشین در محصولات خود: «کورتانا»،‌ «Siri» و «Google Now» را نباید از یاد ببریم.

از طرف دیگر می‌توان از شبکه‌های عصبی مصنوعی برای شبیه‌سازی ساختار مغز استفاده کرد. فهم ما از این ساختار و همچنین قدرت پردازش کامپیوترهای امروزی برای این شبیه‌سازی فرایند، امروزه در حدی هستند که بتوان یک مدل قدرتمند از کارکرد مغز را طراحی کرد. تا به امروز تلاش‌های تحسین برانگیزی برای شبیه‌سازی بُعدها و قسمت‌هایی از مغز انجام گرفته است. هرچند این طراحی‌ها در مراحل ابتدایی خود هستند و همچنان جای پیشرفت دارند.

یک مزیت این نوع استفاده از شبکه‌های عصبی مصنوعی این است؛ که با اینکه نمی‌توانیم به صورت ژنتیکی مغز انسان را در تحقیقات دستخوش تغییر کنیم (و از لحاظ اخلاقی هم نباید این کار را انجام دهیم!)؛ در نمونه‌ی شبیه‌سازی شده‌ی مغز می‌توان به راحتی چنین آزمایش‌هایی را پیاده‌سازی کرد. ANNها می‌توانند به مرزهایی بسیار دورتر از چیزی که دانش پزشکی در شکل عملی خود به آن دسترسی داشت سفر کند. این امکانات به محققان اجازه می‌دهد که فرضیه‌هایی بی‌سابقه را مورد مطالعه قرار دهند؛ و به نتایج شگفت‌انگیزی دست یابند.

اگر فعالیتی را در نظر بگیریم که توسط مغز انسان قابل انجام است؛ به احتمال زیاد شبکه‌های عصبی مصنوعی در آینده از پس شبیه‌سازی آن بر خواهند آمد. هرچند ANNها به زودی توانایی انجام کارهایی را خواهند یافت؛ که هرگز به فکر انسان خطور نکرده‌اند.

بررسی یوگا تب 3 پرو لنوو جدید 95

لنوو یوگا تب 3 پرو جدیدترین تبلت از سری یوگا تب لنوو است که این بار تغییراتی در طراحی نیز به خود دیده است. صفحه نمایش 10.1 اینچی، با رزولوشن QHD، چهار اسپیکر دالبی و البته استند و پروژکتور 70 اینچی باعث شده‌اند تا یوگا تب 3 پرو متفاوت‌تر از همیشه به نظر برسد.

لنوو تبلت‌های متنوعی در بازه‌های قیمتی گوناگون دارد، اما یوگا تب 3 پرو یک تبلت پرچمدار محسوب می‌شود که کاربردهای متنوع‌تری از یک تبلت ساده دارد. در ادامه با زومیت همراه باشید تا به بررسی این تبلت متفاوت بپردازیم.

تبلت یوگا تب 3 پرو توسط شرکت سازگار ارقام برای بررسی در اختیار زومیت قرار داده شده است.

طراحی

اگر با نسل قبلی این تبلت کار کرده باشید طراحی یوگا تب 3 پرو برای شما جدید نخواهد بود، اما با این همه به طور قطع این طراحی خاص و متفاوت است. اولین موردی که توجه شما را جلب خواهد کرد، بخش استند یوگا تب 3 پرو است. این بخش از تبلت حالت لولایی دارد و به تنهایی باعث می‌شود کمی ارگونومی دستگاه نامناسب شود. اما با باز کردن لولا متوجه وجود استند خاصی خواهید شد. می‌توانید این تبلت را در حالت ایستاده روی استند قرار دهید و از آن به راحتی استفاده کنید بدون آن که نیاز باشد با دست تبلت را نگه دارید.

استند تعبیه شده، بسیار باکیفیت است و در زوایای دلخواه شما تنظیم می‌شود. استحکام بالای لولا، این اطمینان را به شما می‌دهد که هنگام استفاده از استند، تبلت روی زمین نخواهد افتاد. این استند برخلاف جنس بقیه‌ی بخش‌های فریم از فلز است تا استحکام کافی را داشته باشد. البته استفاده از فریم پلاستیکی در بدنه‌ی تبلت، بی‌دلیل نبوده است چرا که این تبلت 667 گرم وزن دارد و استفاده از فریم فلزی نیز می‌توانست آن را سنگین‌تر کند. 

یوگا تب 3 پرو نسبت به  رقبای خود بسیار سنگین‌تر است، اما این سنگینی بی‌دلیل نیست. لنوو در این تبلت از باتری 10?200 میلی‌آمپر ساعتی بهره برده است که توجیه مناسبی برای بالا بردن وزن یک دستگاه الکتریکی است. به طور قطع غالب کاربران وزن کمی سنگین‌تر را در صورت در اختیار داشتن باتری بزرگ‌تر ترجیح خواهند داد. اما نکته‌ی جالب در نسل جدید تبلت‌های یوگا، استفاده از چرم در پشت دستگاه است که باعث شده تبلت لنوو علاوه بر داشتن جذابیت‌های ظاهری، حالت لیز بودن فلز را نداشته باشد. در ضمن این بخش چرمی باعث می‌شود در دست گرفتن تبلت حس بهتری به شما بدهد.

یوگا تب 3 پرو گواهی IP21 را نیز دارد تا در مقابل پاشیده شدن قطعات ریز آب نیز مقاوم باشد. 

اما تغییر بزرگ دیگر تعبیه شدن یک پروژکتور با قابلیت پخش تصویر تا سایز 70 اینچی در کیک استند یوگا تب 3 پرو است. این پروژکتور 70 اینچی است و تصاویر را با کیفیت 480P روی پرده می‌اندازد. البته پروژکتور تعبیه شده چندان قوی نیست و برای دیدن تصاویر با وضوح کافی باید محیط موردنظر کاملا تاریک باشد و البته به ابعاد کمتر در حدود 50 اینچ رضایت دهید چرا که در ابعاد بزرگ‌تر، کیفیت تصاویر افت کرده و جذابیت خود را از دست می‌دهند. 

حافظه داخلی تعبیه شده برای یوگا تب 3 پرو 32 گیگابایت است، اما لنوو امکان افزایش حافظه با استفاده از میکرو اس‌دی را نیز فراهم کرده است. به علاوه در کنار شیار افزایش حافظه، درگاه سیم‌کارت نیز قرار گرفته تا بتوانید از اینترنت همراه موبایل بهره ببرید. یوگا تب 3 پرو به غیر از جک 3.5 میلی‌متری صدا و همچنین درگاه میکرو یو‌اس‌بی، پورت دیگری ندارد که البته باعث شده تا فریم آن ساده‌تر و جذاب‌تر شود.

صفحه‌نمایش

یکی از جذاب‌ترین بخش‌های تبلت جدید لنوو بخش نمایشگر آن است. این صفحه نمایش 10.1 اینچی دارای رزولوشن QHD است و تراکم پیکسلی 299 پیکسل در هر اینچ دارد. این صفحه نمایش از نوع IPS LCD است و رنگ‌ها را بسیار طبیعی و دقیق نمایش می‌دهد. همچنین روشنایی صفحه نمایش نیز بسیار بالا است و باعث می‌شود در زیر نور مستقیم خورشید هم مشکلی بابت کار با یوگا تب 3 پرو نخواهید داشت. روشنایی حداقل این تبلت هم بسیار خوب است و کار طولانی مدت با آن چشمان شما را آزار نخواهد داد.

البته مشکلی که در کار با این تبلت با آن مواجه خواهید شد، حساسیت بالای صفحه نمایش به لمس است. لنوو این ویژگی را طوری تنظیم کرده است تا حتی با در دست داشتن دستکش نیز بتوانید با تبلت خود کار کنید، اما این حساسیت بالا باعث شده تا لمس‌های ناخواسته مانند لمس با سیم هدفون، یا حتی بخش‌هایی از لباس نیز بیشتر شوند. اگر لنوو این ویژگی را طوری تعبیه می‌کرد که می‌توانستیم در بخش تنظیمات آن را فعال یا غیرفعال کنیم بسیار بهتر می‌بود و امیدواریم این تغییر در بروزرسانی‌های بعدی نرم‌افزاری برای یوگا تب 3 پرو ارائه شود.

بلندگو

لنوو در یوگا تب 3 پرو و در بخش جلو آن چهار اسپیکر را در کنار یکدیگر تعبیه کرده است تا صدای دالبی را در اختیار کاربران قرار دهند. این اسپیکرها در یک کلام فوق‌العاده هستند و حجم صدای بسیار بالایی دارند. شفافیت و وضح صدا نیز عالی است و باعث می‌شود یوگا تب 3 پرو یک دستگاه ایده‌ال برای علاقمندان به تماشای ویدیو یا انجام بازی باشد. به علاوه پروژکتور قرار داده شده در این تبلت باعث می‌شود تا وجود یک اسپیکر قدرتمند و خوب بیش از پیش حس شود.

اسپیکرهای قدرتمند بدون شک یکی از بخش‌هایی است که در استفاده از یوگا تب 3 پرو از آن لذت خواهید برد.

دوربین

لنوو برای یوگا تب 3 پرو دو دوربین در نظر گرفته است. دوربین اصلی این تبلت 13 مگاپیکسلی بوده و لنوو دوربین ثانویه‌ی 5 مگاپیکسلی دیگر را نیز برای آن تدارک دیده است. به طور قطع کمتر کسی از تبلت خود به عنوان وسیله‌ای برای عکاسی بهره می‌برد و به این دلیل شاید دوربین در خرید تبلت معیار عمده‌ای برای بسیاری از کاربران نباشد.

عملکرد دوربین‌های یوگا تب 3 پرو نیز چندان جالب نیست. در محیط‌های دارای نور کافی، تصاویر دارای جزئیات کمی هستند و رنگ‌ها نیز مرده به نظر می‌رسند. در محیط‌های دارای نور کم نیز شاهد عملکرد بدتری نیز هستیم و هر چه نور محیط کمتر می‌شود، از کیفیت تصاویر نیز به همان مقدار کاسته می‌شود. اگر نور در محیط خیلی کم باشد در غالب موارد حتی تصاویر ثبت شده غیرقابل استفاده بود.

تمامی موارد ذکر شده برای دوربین اصلی در مورد دوربین ثانویه‌ی این گوشی نیز قابل تعمیم است. تصاویر در محیط‌های دارای نور مناسب نیز کیفیت خیلی خوبی ندارند و غالبا تصاویر ثبت شده با گوشی‌های هوشمند میان‌رده‌ی امروزی کیفیت بهتری خواهند داشت.

همان طور که اشاره شد، دوربین در خرید یک تبلت نقش عمده‌ای ایفا نمی‌کند، یوگا تب 3 پرو نیز دوربین مناسبی ندارد و به طور قطع بهتر است اگر مجبور نیستید به سراغ این تبلت برای عکاسی نروید.

نرم افزار

رابط کاربری لنوو در گذشته چندان جالب نبود و اپلیکیشن‌های تکراری، نبود اپ دراور (بخش لیست کننده اپلیکیشن‌ها) و ظاهری نه چندان جذاب باعث شده بودند تا این رابط کاربری توجه زیادی را به خود جلب نکند. اما در تب 3 پرو لنوو راه گذشته را کنار گذاشته و این بار طراحی ساده و کم کردن اپلیکیشن‌های اضافی را در دستور کار قرار داده است که باعث شده رابط کاربری این تبلت بهتر از قبل به نظر برسد.

برخی ویژگی‌ها مانند اجرای دو اپلیکیشن در کنار یکدیگر یا اپلیکیشنی برای نوشتن با قلم روی تبلت، مواردی هستند که لنوو با قرار دادن آن‌ها سعی داشته است تا تبلت خود را به یک دستگاه حرفه‌ای تبدیل کند.

اما نکته‌ی عجیب در رابطه با نرم‌افزار این تبلت استفاده از اندروید 5.1 در آن است. در حالی که نسخه‌ی پیش‌نمایش اندروید 7 نیز در حال حاضر در دسترس است، این نسخه از سیستم‌ عامل گوگل روی یک تبلت پرچمدار قابل قبول به نظر نمی‌رسد.

با این حال رابط کاربری ساده با امکانات اضافی بسیار کم باعث شده‌اند تا از لحاظ سیستم عامل یوگا تب 3 پرو یک تبلت خوب به شمار برود. از طرفی با استفاده از انعطاف پذیری اندروید می‌توانید تغییرات دلخواه خود را روی این تبلت اندرویدی نیز اعمال کنید.

سخت‌افزار و بازده

یوگا تب 3 پرو به پردازنده‌ی اتم اینتل با چهار هسته‌ی پردازشی با فرکانس کاری 2 گیگاهرتز مجهز شده است. در کنار این پردازنده لنوو تنها 2 گیگابایت رم در نظر گرفته است که با توجه به استاندارهای امروزی کم به نظر می‌رسد. با این حال مانند گذشته تست‌های بنچمارک را روی این تبلت نیز انجام دادیم تا دید بهتری نسبت به عملکرد آن بدست بیاورید. در ادامه می‌توانید نتایج این بنچمارک‌ها را مشاهده کنید:

تلفن / تبلت	AnTuTu5	Linpack Single / Multi	Quadrant 2.1	3DMark  IceStorm	Vellamo HTML 5 / Metal	CF Bench v1.2/v1.3	BaseMark OS II / Sunspider
Lenovo Yoga Tab 3 Pro	48150	286.25 601.87	24968	25800	3865 1245	48697	1125 625.32ms
Samsung Galaxy Tab S2	50542	335.935 600.847	29700	12621	4539 1824	61630	1231 610.5 ms
Sony Xperia Z4 Tablet	54147	231.584 425.926	25607	25891	4015 1344	52247	1780 / 665.3ms
Lenovo Yoga 2	33748	261.106 615.200	17929	15433	1443 942	29273	788 / 579.8ms
Nvidia Shield Tablet	43107	722.701 766.667	20824	30,386	5663 1930	46591	1879 / 460.0ms

همان طور که از نتایج بنچمارک‌ها نیز مشخص است با یک تبلت قدرتمند و تمام عیار روبرو هستیم که می‌توانید از پس تمامی کارهای روزانه‌ی شما برآید. حرکت بین بخش‌های مختلف رابط کاربری، اجرای اپلیکیشن‌ها و حتی انجام بازی در این تبلت بدون هیچ ایرادی بوده و به راحتی صورت می‌گیرد. البته مقدار کم حافظه‌ی رم باعث شده تا در برخی موارد نیاز به بارگذاری مجدد اپلیکیشن‌ها باشد که این خود باعث کند شدن تجربه‌ی کاربری می‌شود.

انتظار داشتیم لنوو در کنار این سخت‌افزار قدرتمند مقدار حافظه رم بیشتری در نظر می‌گرفت تا تجریه‌ی چند وظیفگی بهتری را داشته باشیم اما با این حال این سخت‌افزار قدرتمند نیز به راحتی می‌تواند نیازهای اکثر کاربران را پاسخگو باشد.

عمر باتری

یوگا تب 3 پرو وزنی در حدود 700 گرم دارد که حتی برای تبلتی در ابعاد 10.1 اینچ نیز این وزن بیشتر از حد معمول به شمار می‌رود، با این حال این افزایش وزن بی‌دلیل نبوده و لنوو باتری بزرگ 10?000 میلی‌آمپر ساعتی را برای تبلت خود در نظر گرفته است. این باتری بزرگ به لطف طراحی استوانه‌ای استند در تبلت جا شده است.

طبق روال همیشه روشنایی صفحه نمایش این تبلت را بر روی 50 درصد قرار داده، ارتباطات بی‌سیم را قطع کرده و ویدئویی با رزولوشن HD را تا رسیدن شارژ باتری از 100 به صفر پخش کردیم. باتری یوگا تب 3 پرو توانست در این تست قبل از اتمام کامل شارژ 18 ساعت و 10 دقیقه دوام بیاورد که این مدت زمانی فوق‌العاده است. به علاوه یوگا تب 3 پرو می‌تواند تا 15 ساعت و 30 دقیقه وبگردی را نیز برای کاربران تضمین کند.

برای بسیاری مهم است که بدانند علاوه بر اینکه در طی شبانه روز باتری گوشی پاسخگو بوده یا خیر، چند ساعت صفحه نمایش آن در این مدت روشن بوده و در این مدت چه استفاده‌هایی از گوشی شده است. بهترین معیار برای سنجش زمان روشن بودن صفحه نمایش بخش Screen On Time در تظیمات باتری است. دقت کنید که این مقدار به معنای مدت زمان شارژدهی باتری نیست بلکه نشان می‌دهد که در مدت رسیدن شارژ باتری از صد به صفر چند ساعت صفحه نمایش روشن بوده است.

برای داشتن دید بهتر نسبت به این تجربه، مدت زمان Screen On Time را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت. البته این زمان بستگی زیادی به استفاده کاربر از گوشی دارد اما با شرح نوع استفاده‌ی خود از آن سعی خواهیم کرد علاوه بر ایجاد یک استاندارد برای مقایسه در تجریه‌ی واقعی، دید بهتری را نسبت به باتری تبلت مورد بررسی به شما بدهیم. 

مدت زمان SOT در یوگا تب 3 پرو در تجربه‌ی کاری ما با این گوشی در حدود 8 ساعت به صورت منظم بود. در مدت این 8 ساعت در حدود 3.5 ساعت به تماشای ویدیو و تماشای آن از طریق پروژکتور نشسته‌ایم، در حدود 3.5 ساعت به وبگردی و کار در شبکه‌های اجتماعی پرداخته‌‌ایم و یک ساعت باقی مانده نیز مربوط به انجام بازی و عکاسی می‌شود. این استفاده تقریبا سنگین به شمار می‌رود و شاید استفاده‌ی یک کاربر عادی در 3 تا4 روز از یک تبلت را پوشش دهد. 

همان طور که از نتایج نیز مشخص است، یوگا تب 3 پرو شارژدهی باتری فوق‌العاده‌ای دارد و یکی از بهترین‌ها در این زمینه است و قطعا می‌تواند انتظارات غالب کاربران را به راحتی پاسخگو باشد.

جمع‌بندی

یوگا تب 3 پرو لنوو یک تبلت متفاوت است که البته تفاوت آن تنها در ظاهر نیست و امکانات مانند پروژکتور 70 اینچی را در خود جا داده است تا به یک تبلت منحصر بفرد تبدیل شود. علاوه بر این خاص بودن، باتری یوگا تب 3 پرو شارژدهی عالی دارد و صفحه نمایش آن نیز کیفیت بسیار خوبی را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. از طرفی کیفیت بسیار بالای اسپیکرهای این تبلت باعث شده تا کاربری مالتی‌مدیا یوگا تب 3 پرو فوق‌العاده باشد.

با این حال وزن نسبتا زیاد و البته ارگونومی نامتعارف باعث شده است تا تبلت یوگا تب 3 پرو به یک دستگاه برای افراد خاص تبدیل شود، با این اوصاف نمی‌توان این تبلت را به هر کاربری پیشنهاد داد اما اگر جزو افرادی هستید که می‌خواهید تبلتی خاص با ویژگی‌های منحصر بفرد، باتری پرظرفیت و نمایشگر عالی داشته باشید بدون شک یوگا تب 3 پرو یکی از بهترین گزینه‌های موجود در بازار است.